bende yahudalık da yok

Yalnızlık melankolimizin otoyolu olmuş değil mi? Etraflıca donanmış halde bile olsak şikâyet ettiğimiz ama bir yandan da pazarlamasını yaptığımız bir şey elimizde. Ama bazı insanların isteseler de yalnızlıkla ilgili herhangi bir ilişkide bulunamayacakları inancındayım, duygusal ya da fiziksel. Yalnızlığın kendine iliştirilmediğini düşünen insan bu dediklerimi asla anlamayacaktır. Yalnızlıktan şikâyet edilse de ya da biraz yalnız kalınmak istendiği söylense de bu yargılar benim kafamdaki “yalnızlık” mefhumuyla bir hayli zıt düşüyor. Kimi istese de bunun travmasını yaşayamaz. Yalnız olduğu ya da kalabileceği şeklen ve hissen zihnine uğramamıştır. Bu yüzden mutlu halde gezer. Kimi ise her kiminle birlikte ve mutlu olursa olsun ruhuna iliştirilmiş bir “yalnızlık” illeti-serveti(?) vardır. Ne yana kaçsa da kurtulamaz ondan. Ondandır ki kalabalığa ya da ikili mucizelere rağmen yetinemez, sesi daha hırçın çıkar, gözü derindir ve ışıkta bakılırsa farklı tepkiyebilir. Yalnızlığına saplantılı insana melankolik ve histerik diyoruz. İşin rol derecesi berrak zihinlerde elbette karşılığını bulacaktır. Ama o kadar şey boşuna söylenmedi.


“burada kalamazsın ve başa dönemezsin
gitmek zorundasın
kovalanan bir Yahudi gibi” 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yazmama'ya Dair - I

Resim
İlk cümle ne olmalı'dan daha mızıkçı bir ilk cümle daha olamaz herhalde. Böylece yazıya başlamış oldum. Ne defter açtım -çünkü artık ellerim nedense pek çabuk yoruluyor-, ne de bir Word dosyası. Doğrudan  hâlâ  var olduğuna şaşırdığım blog'uma yazacağım dedim. Yoksa olmayacak bu iş. Ve inanır mısınız, bir süre düşündüm blog'umun adı neydi diye. Fesleğenci Kız sanıyordum, değilmiş. Bir siteye bıraktığıma emin olduğum bir linkle hatırlayıp girdim. Halbuki blogger'a girmem de yeterliymiş. Neyse. Bu uzun zaman sonra güç bela, başına oturduğum yazımın konusu 'Yazmamak.' Bir süredir düşünüyorum. Eskiden ne yazardım. Mesela yurt gecelerinde, lise öğretmenimizin mezun olurken bize verdiği ufak kitap ışığıyla diğer üç kişiyi rahatsız etmemek için defteri açar bıdı bıdı bir şeyler yazar dururdum. Aniden gelirdi yazasım. Şu an dönüp de bakmıyorum. Herhalde vakti var. Ama o hissi tanıyorum. Aniden kabaran bir dalga. Yazmalıyım hissi. Ve o anın bir aurası var. O an, karanlık...
Devamı

Kuş Konmaz

Kuş Kanat sesleri bir süre; derken görüntü: girdap olmuş tüyler salına salına akıveriyor aşağı - aşağısı azgın birbiri üzerine tünemiş, çırpınan güvercin sürüleri Göğe utanarak yükselmeğe çalışan, her yanı pislik bürünmüş bir sütun Sütunun üzerinde oymalar; ağlayan - yakaran kadınlar; farkına varılınca tüyleri diken diken eden, ağızları kafaları büyüklüğünce açılmış dehşet içerisinde adamlar Bir kuş geliyor alacalı, ensesi kalın, paçaları farbala "aç gaganı kuş, sinme kaldır başını kuş Yorgunsun, ben bırakayım ağzına yemişini kuş" Kafasını çeviriyor bir o yana bir bu yana. Birden başlıyor kendi diliyle çığırmaya, “cik cik cak cuk gagagaga ciku cikuk” Dönüyorum soluma; iki elektrik direğinin arası, küçük bir çocuğun, sinirlenmiş annesinin saçlarını resmettiği üzre kuş konmaz dikenler.  Sütuna sinmeye çalışan binlerceler; yurtsuz bırakılmanın sorumlusunu tayin edemiyorlar, nihayetinde kuş beyinliler.  Maviden büyüye büyüye gelen bir taş parçasının altında...
Devamı

Pembe Nine ve On Altı Evliyasının Hikayesi

*Okurken dinlenmesi önerilir: Armand Amar - Poem Of The Atoms https://www.youtube.com/watch?v=uekc8EaMIpg Pembe nine, çınarların altında beyaz sarıklı on altı adam görüyorsa bu kimin suçu? Koltuk altlarını elleriyle yoluyorsa, evi ekşiden yoğurt kokuyorsa? - Elinde evladiyelik bakır tası, şalvarı ilikli kırışmış kasık derisine, bilekleri kıskandırırken en şıkır halhalları sabah ezanından sonra yemliyor tavukları Pembe ninenin gözü üstü kaplanmış gri bir tabaka ile Konak desen yeridir koca merdiven-saha yaşıyor kendi başına Çürümüş dutlar bir bir dökülüyor bahçesine, bulamaç oluyor yerler Evin bir holü var kış oldu mu ağızda buhar, yaz oldu mu dağ başı zaar Pembe ninenin mutfak hep et kokar, et bağlamış tezgâhları, tezgâhlarda mora çalmış sızan kurban kanları Derlermiş ki gençken pek güzel kadınmış vesselam: keman kaşları, baygın bakışları, peynir gibi teni, ahu gözleri. Bir gündü işte o gün seslenmiş usulca gidenin ardından, "seni sevdiğim zaman kadife tüylü ...
Devamı