Çobana Methiye

7 Mayıs    

Bi' izmaritin ıslığını duyabilmenin olurunu düşündün mü hiç? Bu sana, bir şey hatırlatmalı. Bu sana bir şey hatırlatmıyorsa da derdetme. Bırak o gemicileri ürkütsün. Sen zaten fırınlardan bakkala, bir çıkma ekmek peşinde; sabahın ayrımını soğukluğundan yapabilecek raddede, güneşlere küsmüşsün.
-şimdi gülümseyerek hatırladım diyorsun bak, bir adamın elinde tavuskuşuyla sokakları gezdiği filmi de-

Senin doğduğun güne beş gün kalmıştı. Öyle hikayeler anlatmak isterdim ki onlara, aklımda yine senden aşırttıklarım. Bocalardım; eğer evsizlerden ve ermişlerden ve sabahlara dek sokaklarda cirit atan ifritlerden seni sürmeseydim. Yataklardan kalkıp yokluğuna yüz sürmeseydim. Senin kirpiklerin vardı, senin kirpiklerin beni o sabah çölde bir yel gibi selamlayamadı.

Dağların başlarına eşkıya gibi dikilmiş evleri geçtim. Dağların başlarına eşkıya gibi dikilmiş evleri benzin istasyonlarında süzüm süzüm süzdüm ve sana gelmediğim bu yolda verdiğim her bir mola beni rahata erdirdi. Çünkü bir sigara yakıyor, dumanla kuruyan parmaklarımı yiyordum. Bunun rahatını anlamayacaksın. Sana hiçbir zaman anlatmaya çalışmayacağım. Bak, yine dramıma kapıldım. Dinleseydin elbette heyecanlanır ve sadece dokunabilirdim sana. Belki anlatmış sayılırdım.

Yeni doğmuş bebeğin hakkı eskisinin kundağında gizli değil. Olmasın. Yeniydi onun kirpikleri, beni bir iki sabah selamladı. Esintiyle birlikte dünyaya sataşmak istedim. Gözlerin kanlanmış, sen yaz kurusu güneşlere mi daldın çocuk, dedim içimden. Konuşursam kaybolacaksın. Üzerine gökkuşakları çizilmiş değil de boğazda urgan olmuş baloncuk. Böyle seslensem sana, beni fazla bulur musun?

Xibalba'daki ağacın gölgesi vurursa eğer gündüz düşlerine, ballıdağların içerisinde sen ishak, sen yakub ve sen musa. Yönleri tayin etmek istersen yıldızlardan, ben senin için lanetlenmiş bi tanrıça olmaya razıyım. Gözlerini bana değir. Gözlerinle beni kayır.

Kedi diye aldığım tavşanı bacaklarımdan yufkalar gibi dürdüğüme inanmıyorsanız sizi hiçbir şeyle suçlayamam. Size bana inanmanız için asla söz vermeyeceğim. Şimdi onlar, dudaklarıma ne sürdüğümü sorup dudaklarını yalıyor. Onların üzerine kuşlar okunmuş; bense göz olmuş dalları bir bir koparılan, yüzüldüğü gibi köşeye fırlatılmış, ölümü halta yaramayan o tavuskuşu. Benim intikamım kimlerden sorulsun?

Bitir diye çınlıyor kulaklarımda Xilbaba. Keşke bir öykü anlatabilseydim size. Keşke size egzoz bağımlısı köpeğin hikayesini, arabesk seven tavşanı, kirpiklerini boynuma batıran kırmızı gözlü çocuğu, halıların üzerine kıvrılan dev oğlanı anlatabilseydim. İçimden gelmiyor değil, elimden gelmiyor. Bir kez daha af diliyorum, kimden olursa. Af dilemeye alıştığımdan bu bana marifet gelmiyor. Kahrolsaydı şiirler. En büyük şairi okumamış olsaydık da pes etmeseydik. Tanrı yanıbaşımda dikiliyor. Kuruyabilmeyi dilerdim, güneşlere küstüm.

Olur ya, bir gün her şeyin sesi-

pasın gürültüsü, izmaritin ıslığı, o boynumdan inerken hıçkırdığım, o belimi avuçladığında irkintim, duyulacak kadar kısılsın. Sesim çamlar boyu devrilsin ve sana varsın,

ishak, yakub ve musa.
http://fukarafanzin.blogspot.com.tr/2014/02/tarhana-pupa-yelken.html

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yazmama'ya Dair - I

Resim
İlk cümle ne olmalı'dan daha mızıkçı bir ilk cümle daha olamaz herhalde. Böylece yazıya başlamış oldum. Ne defter açtım -çünkü artık ellerim nedense pek çabuk yoruluyor-, ne de bir Word dosyası. Doğrudan  hâlâ  var olduğuna şaşırdığım blog'uma yazacağım dedim. Yoksa olmayacak bu iş. Ve inanır mısınız, bir süre düşündüm blog'umun adı neydi diye. Fesleğenci Kız sanıyordum, değilmiş. Bir siteye bıraktığıma emin olduğum bir linkle hatırlayıp girdim. Halbuki blogger'a girmem de yeterliymiş. Neyse. Bu uzun zaman sonra güç bela, başına oturduğum yazımın konusu 'Yazmamak.' Bir süredir düşünüyorum. Eskiden ne yazardım. Mesela yurt gecelerinde, lise öğretmenimizin mezun olurken bize verdiği ufak kitap ışığıyla diğer üç kişiyi rahatsız etmemek için defteri açar bıdı bıdı bir şeyler yazar dururdum. Aniden gelirdi yazasım. Şu an dönüp de bakmıyorum. Herhalde vakti var. Ama o hissi tanıyorum. Aniden kabaran bir dalga. Yazmalıyım hissi. Ve o anın bir aurası var. O an, karanlık...
Devamı

Kuş Konmaz

Kuş Kanat sesleri bir süre; derken görüntü: girdap olmuş tüyler salına salına akıveriyor aşağı - aşağısı azgın birbiri üzerine tünemiş, çırpınan güvercin sürüleri Göğe utanarak yükselmeğe çalışan, her yanı pislik bürünmüş bir sütun Sütunun üzerinde oymalar; ağlayan - yakaran kadınlar; farkına varılınca tüyleri diken diken eden, ağızları kafaları büyüklüğünce açılmış dehşet içerisinde adamlar Bir kuş geliyor alacalı, ensesi kalın, paçaları farbala "aç gaganı kuş, sinme kaldır başını kuş Yorgunsun, ben bırakayım ağzına yemişini kuş" Kafasını çeviriyor bir o yana bir bu yana. Birden başlıyor kendi diliyle çığırmaya, “cik cik cak cuk gagagaga ciku cikuk” Dönüyorum soluma; iki elektrik direğinin arası, küçük bir çocuğun, sinirlenmiş annesinin saçlarını resmettiği üzre kuş konmaz dikenler.  Sütuna sinmeye çalışan binlerceler; yurtsuz bırakılmanın sorumlusunu tayin edemiyorlar, nihayetinde kuş beyinliler.  Maviden büyüye büyüye gelen bir taş parçasının altında...
Devamı

Pembe Nine ve On Altı Evliyasının Hikayesi

*Okurken dinlenmesi önerilir: Armand Amar - Poem Of The Atoms https://www.youtube.com/watch?v=uekc8EaMIpg Pembe nine, çınarların altında beyaz sarıklı on altı adam görüyorsa bu kimin suçu? Koltuk altlarını elleriyle yoluyorsa, evi ekşiden yoğurt kokuyorsa? - Elinde evladiyelik bakır tası, şalvarı ilikli kırışmış kasık derisine, bilekleri kıskandırırken en şıkır halhalları sabah ezanından sonra yemliyor tavukları Pembe ninenin gözü üstü kaplanmış gri bir tabaka ile Konak desen yeridir koca merdiven-saha yaşıyor kendi başına Çürümüş dutlar bir bir dökülüyor bahçesine, bulamaç oluyor yerler Evin bir holü var kış oldu mu ağızda buhar, yaz oldu mu dağ başı zaar Pembe ninenin mutfak hep et kokar, et bağlamış tezgâhları, tezgâhlarda mora çalmış sızan kurban kanları Derlermiş ki gençken pek güzel kadınmış vesselam: keman kaşları, baygın bakışları, peynir gibi teni, ahu gözleri. Bir gündü işte o gün seslenmiş usulca gidenin ardından, "seni sevdiğim zaman kadife tüylü ...
Devamı